"યાદો રહી જાય છે ત્યાંની ત્યાં જ બધી ..."
~~: કુણાલ જોશી :~~
ખુશનુમા સવાર ની એ આહલાદક્તા માં રસોડા ની અંદર થી કર્કશતા ભર્યો અવાજ આવી રહ્યો હતો ... "તું ફરી એકવાર વિચાર ને, હું કઈ રીતે આ બધું મેનેજ કરી શકીશ એકદમ થી, ક્યારેક તો મારી વાત સંભાળ, કાયમ આમ જ મને નજરઅંદાજ કરે છે તું ..
અરે તને કહું છું, સાંભળે છે કે પછી રોજ ની જેમ જ પેપર માં આવતા પેલા મસ્ત ફોટાઓ જોવામાં ખોવાયેલો છે ...
******************************************
She was smiling…
Though she was IGNORED…
She was working hard…
Though she was IGNORED…
She was hiding her tears…
Though she was IGNORED…
********************************************
અરે બાપા આ રહ્યો, અહીંયા જ માર્યો છું, શું છે રામાયણ તારી રોજ ની બોલ, એક ની એક કચકચ દરરોજ... સો વાત ની એક વાત ... આપડે જવાનું છે એ નક્કી છે ...હે ભગવાન, તું મારુ ક્યારેય માનતો જ નથી .. કાયમ મારી વાત ને ટાળતો ફરે છે. તારે તો ઠીક છે કે કહી દીધું કે આપડે જવાનું જ છે, પણ મારુ શું ? ...
મારી પણ કૈક જવાબદારી છે. તું અને હું એક સંબંધ થી જોડાયેલા છીએ તો એમાં હું ક્યાં છું .. બોલ ને હું ક્યાં છું ???
આ બધા સંવાદો ના કારણે એ આહલાદક વાતાવરણ ને છિન્નભિન્ન કરી નાખ્યું અને રોજ ની જેમ જ સવાર નું તાંડવઃ ચાલુ થયું. રસોડા માં વાસણ નો પછડાટ અને બહાર વગર કામની એક નાના છોકરા પર બૂમબરાડા. એ બાળક તો આજીજી સાથે રડી રહ્યો હતો કે બસ મમ્મી - પપ્પા બસ કરો ... ને આ બધું એકસાથે ગુંજી રહ્યું હતું ને બીજી બાજુ રેડીઓ પર ગયાં વાગી રહ્યું હતું .."એક બંગલા બને ન્યારા"
મારે નથી જવું અહીંયા થી, તું સમજ ને, મારી નોકરી, મારુ પગભર થવાનું સપનું, આપણા બાળક ની સ્કૂલ, તારા મમ્મી પપ્પા, મારા મમ્મી પપ્પા, આ ઘર, એની સાથે જોડાયેલી આપડી યાદો, આ શહેર સાથે ની આપડી યાદો, .. શું આ બધું ભૂલીને એકદમ જતું રહેવાનું .. બસ આમ અચાનક બધું છોડી દેવાનું ...જ તું એકલો ... હું નહિ જ આવું ... હું આ ઘર .. આ શહેર નહિ જ છોડું ...
આજ બધું મગજ માં ચાલી રહ્યું હતું ને એ ઝબકીને જાગી ગઈ ને રૂમ ની સીલિંગ પર ફરતો નવો પાંખો જોતી રહી. વ્યાકુળ થઇ ને રૂમ નવા ઘર ના બેડરૂમ ની દીવાલો ને ભીની આંખે નિહાળી રહી ... બારી માંથી દેખાતા અજાણ્યા શહેર ના ટ્રાફિક ને જોતા જોતા ઉભી થઈને પછી રસોડા માં આવી ગઈ ...
****************************************************
She was accepting all the hatred…
Though she was IGNORED…
She was dreaming of her better future…
Though she was IGNORED…
She too wished to be pampered…
Though she was IGNORED…
She was trying to be Happy…
Though she was IGNORED
****************************************************
આવતા જતા રેજો ને વાંચતા રેજો બાપલીયા ...
મેમોરાઇઝ્ડ બેકઅપ્સ,
કુણાલ જોશી - ધી મનમોજી જીવડો
લખ્યા તારીખ :- 19th September, 2016
kunal.joshi83@gmail.com
Msst varnan..
ReplyDeleteAwesome
ReplyDeleteAwesome
ReplyDeleteમસ્ત લેખન
ReplyDelete