પ્રાયશ્ચિત

પ્રાયશ્ચિત
-વિરાજ ભટ્ટ પંડ્યા

પ્રાયશ્ચિત

રિયાઝ મુસ્લિમ છોકરો ... ઓહહ...

" છોકરી તને ભાન છે ,તું શું બોલી રહી છે ??"

ઉર્વી: "હા મમ્મી , મુસ્લિમ તો શું ?? "

આટલા વર્ષોથી હું એને ઓળખું છું . એનું આ દુનિયામાં કોઈ જ નથી . સિવાય કે એક હું . ....હું એને નહિ છોડી શકું મમ્મી , પ્લીઝ તું સમજને ..."

રસીલા બહેને ઉર્વીને એક જોરદાર તમાચો મારી દીધો , અને રસોડામાં જતાં જતાં બોલ્યાં , " અનાથ મુસ્લિમ છોકરાના પ્રેમમાં પડતા પહેલા તું મરી કેમ ના ગઈ??"

વિજયભાઈ હીંચકે બેસી બધું સાંભળી રહ્યાં હતા . એમણે ઉર્વીને સમજાવી , " દિકરા , તારી મમ્મીની વાત આમ જુઓ તો સાચી છે. એના માં - બાપ કોણ એય નથી ખબર . એક મૌલવીએ એને ઉછેર્યો, બાકી એ કઈ નાત - જાતનો છે, એ પણ આપણે ક્યાં જાણીએ છીએ ?? "

ઉર્વીએ રડમસ આંખો સાથે પિતા સામું જોયું અને બોલી , " તો વિરોધ કોનો કરો છો ? પપ્પા , રિયાઝ આજ એક સારી કંપનીમાં જોબ કરે છે . એકાદ મહિનામાં એને એની કંપની યુ .એસ મોકલવાની છે . આટલા વર્ષોથી ઓળખું છું એને . પપ્પા કાંઈક કરોને... પ્લીઝ મમ્મીને સમજાવોને . એક વાર એને મળીલે . "

" પણ બેટા ...."

" પણ શું પપ્પા ?? પ્રેમ કાંઈ જાત જોઈને થતો હશે પપ્પા???? "

ઉર્વી રડતી -રડતી રૂમમાં દોડી ગઈ.

વિજયભાઈ રડતી ,જતી ઉર્વીને જોતા રહી ગયા.

રાત આખી રડી રડીને ઉર્વીની આંખો લાલ થઇ ગયેલી . હુબહુ એજ લાલ આંખો જે વર્ષો પહેલા વિજય ભાઈએ જોઈ હતી . મનોમન કોઈ નિર્ણય કરી વિજય ભાઈ રસોડામાં ગયા અને પત્ની રસીલાને કીધું કે , "ચાલો મારી સાથે . રિયાઝને મળવા જવાનું છે . "

રસીલાબેન ફાટી આંખોએ પતિ સામે જોઈ રહ્યાં .

અનેક વિરોધો વચ્ચે અડીખમ રહી વિજયભાઈએ ઉર્વી અને રિયાઝના લગ્ન કરાવ્યા . એમના નજીકના સમજુ મિત્રોની મદદ લઇ એમણે રસીલાબેન અને બીજા સગાઓને પણ માનવી લીધા .

આજે ઉર્વીને રિયાઝ સાથે વળાવી રડતા પિતાએ એક અજીબ નિરાંત અનુભવી . પોતાના રૂમમાં આવી અંદરથી રૂમ બંધ કરી એમણે પોતાની જૂની પેટી ખોલી . એમાંથી એક નાની પેટી ખોલી જેમાં ગામડાંની જમીનના , મકાનના દસ્તાવેજો હતા . એ બધાં વચ્ચે એક નાનું પરબીડિયું હતું . એમણે વાંચવાનું શરૂ કર્યું.

પ્રિય વિજય ,

જાણું છું કે તમે બહુ જ પ્રેમ કરો છો મને .

પણ કદાચ એ પ્રેમને સ્વીકારવાની હિંમત નથી તમારામાં . હું મુસ્લિમ છું એ મારો વાંક છે ??? કાલ મારા નિકાહ થઇ જશે . હું કોઈ બીજી દુનિયામાં ડગ ભરીશ પણ સદા તમને યાદ રહીશ ,જો -જો . સદા તમને યાદ કરતી રહીશ . બસ એટલુંજ માંગુ છું કે ક્યાંય કોઈ આપણા જેમ મજબુર પ્રેમી હોય તો એમની મદદ કરજો . મારા પ્રેમના ઋણ માંથી મુક્ત થઇ જશો .

સદા તમારીજ ,

નઝમાં .

એના નિકાહની આગલી સાંજે ગામના પાદર પાસેના લીમડાના ઝાડ નીચે એ મળવા આવેલી , હાથમાં આ કાગળ અને આખી રાત રડી રડીને લાલ થઈ ગયેલી આંખો . બહુજ સમજાવી હતી વિજયે એને કે આવતા ભવે આપણે ભેળા થઈશું . પણ તે કશું બોલી ના હતી . બસ જતાં - જતાં એટલું જ બોલી હતી કે પ્રેમ કાંઈ જાત જોઈને ઓછો થાય છે ??? અને રડતા - રડતા કાગળ આપી દોડી ગઈ હતી .

વિજયભાઈની આંખોમાં આંસુ આવી ગયા . નઝમાં આજે મેં કરેલી ભૂલનું પ્રાયશ્ચિત કર્યું છે . મને માફ કરી દેજે .
બહારના રૂમ માંથી રસીલાબેનનો અવાજ આવ્યો, " સાંભળો છો , જમાઈ અને દિકરીનો ફોન છે . બહાર આવો . "

"આવું" , એટલું કહી વિજય ભાઈ બધું સમેટી ઊભા થયા .

સેક્શન - "આ તે લખ્યું છે ?!"

-વિરાજ ભટ્ટ પંડ્યા

2/7/2016 , ભાવનગર.